Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
PRZECZYTAJ TAKŻE:

Gmina Lubenia

Gmina Lubenia to gmina wiejska położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim. Jest to jedna z najstarszych osad w regionie, której prawa osadnicze sięgają 1359 roku, nadane przez Kazimierza Wielkiego. Charakterystyka gminy Gmina zajmuje powierzchnię 54,77 km² i stanowi 4,49% powierzchni powiatu rzeszowskiego. Administracyjnie podzielona jest na cztery sołectwa: Lubenia, Straszydle, Siedliska i Sołonka. Położona jest na malowniczym terenie Pogórza Dynowskiego, w obszarze podgórskim i górskim. Według danych z 31 grudnia 2019 roku gminę zamieszkiwało 6493 osoby. Wcześniejsze dane z 30 czerwca 2004 roku wskazywały na 6433 mieszkańców, z czego 51% stanowiły kobiety, a 49% mężczyźni. Gęstość zaludnienia wynosi około 117,5 mieszkańców na km². Atrakcje turystyczne Gmina Lubenia oferuje liczne atrakcje turystyczne i rekreacyjne: Kaskada solna w Sołonce o charakterze zdrojowym, gdzie znajdują się źródła słonej wody pochodzące z okresu mioceńskiego Stara kopalnia gipsu w Siedliskach Strzelnica sportowa i ściana skalna w Straszydlu Dawne grodzisko lubeńskie (Okop) z 966 roku - wczesnośredniowieczny gród obronny z zachowanymi ziemnymi wałami i fosą Cztery ścieżki rowerowe o długości od 7 do 35 km, pozwalające na zwiedzanie miejsc atrakcyjnych turystycznie, w tym Hyżniańsko-Gwoźnickiego Obszaru Chronionego Krajobrazu Zabytki i historia Na terenie gminy znajdują się cenne zabytki sakralne, w tym Kościół parafialny pw. św. Urszuli w Lubeni, wybudowany w latach 1925-1931, z barokowym ołtarzem i XVIII-wiecznym obrazem Matki Boskiej. Warto również odwiedzić kapliczkę w przysiółku Obręczna, związaną z rzekomym objawieniem Matki Bożej w 1969 roku. Historia gminy jest bogata - początkowo była to wieś królewska, a od 1423 roku wchodziła w skład prywatnych włości wielkich rodów magnackich: Pileckich, Kostków, Działyńskich i Branickich. W czasach rozbiorowych (1772-1918) pozostawała pod prywatnym zarządem rodu Wodzickich, a od 1901 roku Ułańskich.